SEYYİD H. İLHAMİ BABA

[ERRUFAİ]

Sanamer Köyü, Erzurum ilimizin 82 km doğusunda, Horasan ilçemizin kuzeydoğu istikametinde 15 km uzaklıkta sırtını ufuk çizgisi ile birleşmiş Kızılca Dağına yaslamış, yüzünü kıble istikametine dönmüş, seyyid Hacı Ahmet Baba gibi Hz.Peygamberimizin Hüseyni nesebinden torununu bağrına basmakla şereflenmiş köy. O şeref ki “şerefu’l mekân bi’l mekîn (mekânın kıymeti orayı mekân tutmuş olandan gelir) adı Hacıahmet Köyü. Doğusunu hacı Ahmet Babanın rüyasında gördüğü parmak parmak sıradağlar çevirmiş. Virajlı tırmanma yolu sona erdiğinde düzlükleri kesen iki dağ arasında gökyüzünün altına serilmiş yemyeşil çayırlar. İrili ufaklı birbirine karışmış sıralı dizilmiş evler… Bulutların hemen altında köyün kuzey güney istikametinde uzanan yemyeşil halılar gibi çayırlık zeminler kaplamış. Köyün doğusundan çağlayarak akan çay ve batısından akan dere. Kızılca dağının kar suları ile beslenip zaman misali dur duraksız akan, Aras nehri ile buluşup Hazar menziline ulaşan sular. Köyün hemen ortasında yemyeşil kubbesi ile gelenlere hoş geldin diyen kutlu zat-ı muhteremin türbesi. O kutlu zat-ı muhteremin hemen yanı başında torunu Hacı Mevlüt Baba’nın evinde 1943 yılında beşinci ve son oğul olarak dünyaya gözlerini açmış.
Adını Mevlüt Baba’nın yeğeni o yıllarda Tortum Os (Şimdi Konak Mahallesi) Köyünde ikâmet eden Alaattin Bey “İlhami” olarak koymuş.
O ev ki, Hacı Mevlüt Baba’nın manevi ikliminde lif lif dokunan, iplik iplik örülen tasavvufi sohbetlerin yudum yudum içildiği bir derya… Yaz ayları rençperliğin en ağır şekilde yapıldığı mevsim. Bir yandan da Seyyid Hacı Ahmet Baba’nın türbe-i saadetlerini ziyarete gelenlerin dolup taştığı mekân. Sonbahar ve kış mevsimi ziraat işlerinin hafifleyip, seyahat ve ziyaretlerin sıkça yapıldığı mevsimler oluyor.
İlhami Baba, kalabalık bir ailenin altı numaralı çocuğu olması hasebi ile sıradan bir çocukluk yaşamıştır. Zaman ibresini ters çevirip geçen yıllara dönüldüğünde babam çocukluğuna dair şunları bize anlatırdı:
“Çocukluğumuz yoğun çalışma temposu içerisinde yazın çayırda ve tarlada, eski kışlarda kışın baca kürümek ve hayvan beslemekle geçti. Çok arzu ettiğim halde ilkokul dışında tahsilimi devam ettirememenin ızdırabı ile ancak ileri yaşlarda ortaokul için dışarıdan sınavlara girmek sureti ile mezun oldum. Medrese eğitimi hususunda Köy camisinin imamından Kuran-ı Kerim okumanın dışında bir tahsilim olmadı. Sanamer Dergâhı’na ziyarete gelen insanların hizmeti ile meşgul olurken Tasavvufi Beyitlere muhabbet besledim.”

Anadolu Tasavvuf kültürü ürünleri çoğunlukla sözlü, bazen de yazılı ortamlarda icra edilerek günümüze kadar ulaşmıştır. Tüm şairlerde olduğu gibi İlhami Baba’da tarih boyunca meşhur olmuş nesilden nesile sözlü gelenekle eserleri intikal eden şairlerden etkilenmiştir. Etkilendiği Tasavvufi şairlerin başında Yunus Emre, Kuddusi Baba, Mısr-ı Niyazi, İbrahim Hakkı Hazretleri, Avlarlı Muhammed Lütfi Efe, Sümmani Baba, Zikri mahlası ile Abdulgani Efe ve ağabeyisi Mustafa Baba gelir.
Kâinatın yaradılış sırrının da Hadis-i Kutside buyrulduğu gibi “Levlake levlak lemma halektül eflak” Sana âşık olmasaydım âlemleri yaratmayacaktım. Bu kutsi emirden hareketle âlemlerin yaradılış sırrı aşk’tı. Dünyanın var olduğu günden bu güne Hz. Rasulullah ve Hz. Allah’a aşkını ortaya koyan sayısız Allah Dostları arz üzerinde yaşamışlar. Bunlar arasında Hz. Mevlana, Yunus Emre, Şeyh Galip vb gibiler aşkla adeta özdeşleşmiş ve yaşadıklarını biz sonraki nesillere yazılı olarak hediye etmişlerdir.
Tasavvufi bir ailede dünyaya gelen Seyyid Hacı İlhami Baba da kendince âşıklar kervanına katılmış. Baktığı her nesnede Allah ve Rasulullah aşkını ve sırr-ı hafiyat dediğimiz âşıkların peşinden koştuğu Tasavvufi aşk yolcusu olmuş.
Tasavvufta aşk ötelerden başlar (ruhlar âleminden) bu dünyada mecazen yaşanır ve ölümsüz olan ruhla yine ötelere (ahirete) taşınır. Tasavvufi aşk suya atılan taş misali iç içe geçen dalgalar gibi beşerle başlayıp mahlûkatı da kapsadıktan sonra kabından taşar ikilikten çıkıp birliğe (kesretten vahdete) yol alır. Bu yolculukla ruh mecrasına, menziline ulaşınca orada derinleşmeye başlar. Bu yolculukta sevgilinin (Hz.Allah’ın) Celal ve cemal tecellisi aşığa yansıyınca bu aşk yolculuğunu yapmayanlar aşığın haline bakıp kendilerince çeşitli sıfatlarla (mecnun, divane vb gibi) onları anarlar.
Eskiler “uslubu beyan, aynıyle insan” demişler. Seyyid Hacı İlhami Baba da kendi adını (İlhami) mahlas yaparak nev-i şahsına münhasır şiirler yazmıştır. O bu dünyada Hz. Rasulullah’a remz olan “gül” ü sevmiş, güle uzanırken eline batan dikenin acısına katlanmış. Dikenin itibarının gülün hatırına olmasından bilmiş. Sevgilinin diyarı olan Gül Yurduna (Mekke ve Medine) gitmiş ve Ravza’yı Mutahhara da yatan gül cemale bakmış. İçerden, gönlünden kaynayan kazana göz kapakları engel olmamış. Bir çift damla gözyaşı ile sevgiliye aşkını sunmuş.
Nerde bir gül görse, hayran olur selatu selamla yaklaşır, öper tazim eder, koklar, aman bir yaprağı dahi yere düşmesin diye ihtimam gösterir. Ona göre hayatın manası “Gönül ve Gül ” dür.

[ERRUFAİ]

SEYYİD İLHAMİ BABA HAK AŞIĞI OLUP KENDİ YAZDIĞI BEYİTLERDEN İKİ TANESİNİ VERİYORUZ

ADI GÜZEL KENDİ GÜZEL MUHAMMED (S.A.V)

Nasıl methedeyim seni efendim
Dertlilere tabip lokman efendim
Her tarafa nurun ziya vermekte
Adı güzel kendi güzel MUHAMMED

Sana varanların tahtı yücedir
Nurundan bilinmez gündüz gecedir
Habib-i kibriya lutfun ezelidir
Adı güzel kendi güzel MUHAMMED

Senin aşkın ile cana dokunan
Aşkına düşüpte sevda çeken
Senin aşkın beni benden eden
Adı güzel kendi güzel MUHAMMED

Aşıklar çeker ah ile zarı
Kaldır aradaki perdeyi bari
Sevdana düşeli yanmakta zari
Adı güzel kendi güzel MUHAMMED

İlhami fedadır senin uğruna
Can feda kılıyor zat-ı yoluna
Ben aşık olmuşum senin nuruna
Adı güzel kendi güzel MUHAMMED

Seyyid İlhami babanın Mevlüt babanın vefatı ardından yazdığı Beyit
******GİTTİ******
Bir figana düştüm ruhi canıma
Elveda edipte göç etti gitti
Kesildi dünyadan ilişki hali
Davet eylediler koşupta gitti

Haberin alınca bütün dervişler
Şeyhimiz diyerek hepsi gelmişler
Ağlayarak göz yaşlarını silmişler
Bu hasretlik bize zor oldu gitti

Tekbirlerle uğurlanıp gidince
Dualarla hak katına varınca
Dost dosta kavuşup murat alınca
Emri ilahiden gel oldu gitti

İlhamide bu esrara varınca
Mürşidi kamilden himmet alınca
Allah Muhammed'de yardım kılınca
Sıratı müstakimde yol oldu gitti

[EHLİBEYT]

S.A Mubarek H. İlhami Babanın beyitleri çok hoşuma gider burda olmayan iki beytinide ben yazmak istedim
----HİMMET EYLE----
Himmet eyle bize sultanım Ahmet
Hizmetlerle edem san muhabbet
Yoluna fedadır bu canım elbet
Yolu erkan bilip insan geldim

Akar çeşmim yaşı birden durulmaz
Aşkın yarasına merhem sürülmez
Her mürşitte derman bulunmaz
Yolu erkan bilip insana geldim

Keramet keşfiyet zatına layık
Mürşid-i kamillik şeyhime layık
Erenlerin piri sülbüyle dair
Yolu erkan bilip irfana geldim

Hacı Ahmet Baba Sanamer yeri
Ledunni sultanım goncadır gülü
Bütün dervişlerin keramet hali
Keramet sahibi insana geldim

Gel ilhami'ye himmmet et Bari
Yoluna koymuştur bütün hep vari
Araya araya butün didarı
Didarı gösteren insana geldim

------İLİM------
Methiyem oldu İlmi irfana
Gece gündüz gayret eyle sen oğul
Mektebine koşa koşa gidesin
İlminle münevver olasın oğul

İlme dünyada rağbet eyleyen
Her yerde erişir makama oğul
İlimdir insanı her an yücelten
Boş yere zamanın harcama oğul

İlmi olmayandan ne fayda olur
İlimle yücelir vatanlar oğul
İlimli insanda deva bulunur
Dertlere deva ilimdir oğul

Peygambere geldi ilk emir "oku"
Okumaktır dinin temeli oğul
Okuyanlar daim ermiş murada
İlimle varılır murada oğul.

İlhami ilme çok heves eder
Mektep medresede oku sen oğul
İlimsiz insanlık nereye gider
İlimdir cehaleti yok eden oğul
1996

[zifiri]

ALLAH c.c başımızdan evladı-ı resülleri eksik etmesin inş..dualarınızda bizleride eksik etmeyin dualarda buluşmak ümidi ile ........

[EHLİBEYT]

Eyvallah hadisi şerifte Ehli beyti sevmeyenin gerçek manada mümün olamayacağı kaydedilmetedir.

[EHLİBEYT]

Seyyid H. İlhami babanın Kuran-ı kerimin 29 harfine söylediği beyiti paylaşıyorum. İlhami babanın Nağmelere İltica diyede bir beyit kitabı bulunmaktadır.